الزامات گفتمان عمومي با محوريت تحول و تداوم (با رويكرد الگوي اسلامي- ايراني پيشرفت)

گفتمان‌ها، شاكله فكري يك جامعه در قالب يك حكومت ملت‌پايه هستند و مي‌توانند رمز بقاي يك حكومت باشند، ولي زماني اين مهم امكان‌پذير است كه دگرگوني‌هاي لازم را همراه با تحولات مربوطه صورت گيرد. در واقع موفقيت و كارايي يك گفتمان، جدا از ماهيت فكري و نظري آن، در پويايي و تداوم آن نهفته است چون شكل‌گيري يك حكومت و انقلاب جديد، متكي بر يك گفتمان عمومي و فراگير است كه بتواند يك همبستگي و وحدت ملي ايجاد كند. كشور ايران با تنوع قومي موجود، با چالش‌هاي مختلفي روبه‌رو است كه داشتن گفتمان عمومي- مشترك و همسويي اكثريت مردم با آن، در تقليل اين چالش‌ها، از ضروريات مهم است. بنابراين عامل خودآگاهي ملت از بسترهاي مهم توسعه جامعه و پيشرفت كشور و به دنبال آن تحقق الگوي پيشرفت خواهد بود. مقاله حاضر با رويكرد تحليلي- تبييني به دنبال جايگاه گفتمان عمومي در شكل‌گيري انسجام ملي با لزوم دگرگوني و ثبات بر مبناي الگوي اسلامي- ايراني پيشرفت است. يافته‌هاي تحقيق بيانگر آن است كه گفتمان عمومي در صورتي در ماندگاري كشور و حفظ حكومت موفق خواهد بود كه توأم با تغييرات و نوگرايي، از تاريخ و فرهنگ ايراني- اسلامي، نشئت گرفته باشد و بتواند سنت را با مدرنيته پيوند دهد.