تبيين نقش ژئوپليتيك بر ناتعادلي فضايي كشور دلالت‌هاي تحولي در افق سند الگوي اسلامي ايراني پيشرفت

اگر ژئوپليتيك را نقش‌آفريني عوامل جغرافيايي در تعيين مناسبات قدرت كشور در فضاي سرزميني ملي، منطقه‌اي و بين‌المللي بدانيم، مي‌توان اذعان داشت كه مناسبات ايران در محيط و موقعيت ژئوپليتيك‌اش با همسايگان و كشورهاي منطقه همواره در طول تاريخ كشورداري، از دريچه تهديد بدان نگريسته شده است. اين رويكرد تهديدنگر به فضاي پيراموني باعث شده است كه سياست‌گذاري سياسي، اقتصادي و اجتماعي و فرهنگي ملي كشور به سمت درون‌نگري سوق پيدا كند و كليه الگوهاي استقرار جمعيت، فعاليت و زيرساخت و ارتباطات در همه ابعاد در پهنه سرزمين به صورت نابرابري توزيع يابد و سيماي ناتعادلي بر فضاي آمايشي كشور تحميل كند. در اين راستا، پژوهش حاضر با روش تحليلي- توصيفي به دنبال پيدا كردن ريشه‌اي شكل‌گيري ذهنيت و نگاه تهديدمحور و ژئوپليتيك‌مدار در نظام حكمراني و نحوه اثرگذاري و نهادينه شدن آن بر آمايش سرزمين كشور ايران است تا از اين طريق بتوان به سياست‌ها و راهبردهاي تحولي در پاسخ به چالش‌ها و موانع اجرايي‌سازي رويكرد آمايشي سند الگوي اسلامي ايراني پيشرفت به ‌عنوان سند فرادست كليه اسناد سياست‌گذاري و برنامه‌اي كشور در ساحت‌هاي گوناگون حكمراني نائل آمد.