ارزيابي معيارهاي برندسازي شهري با رويكرد گردشگري (نمونه موردي: كلان‌شهر مشهد)

يكي از مهم‌ترين مقصدهايي كه روندهاي گردشگري جهان را در دهه هاي گذشته تحت تأثير قرار داده، مراكز شهري است. جهانگردي امروزه در مقياس جهاني جايگاه ويژه اي را به خود اختصاص داده است. به‌نحوي‌كه اكثر كشورها آن را در برنامه‌ريزي‌هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي خود گنجانده اند و به خاطر مزاياي فراوان آن هر كشوري به تبليغات گسترده اي جهت معرفي جاذبه هاي خويش دست‌زده‌اند، اما اين امر فقط جهت جذب گردشگر و سرمايه گذار كافي نيست. شهر مشهد با دارا بودن حرم امام رضا (ع) كه داراي ارزش و شهرت جهاني است، فرصت هاي بسيار مناسب براي جذب گردشگران از تمام نقاط دنيا و ايران دارا است، اما باوجود جاذبه هاي گردشگري فراوان و موقعيت مناسب و مساعد جغرافيايي و وجود بسياري از مواهب طبيعي و فرهنگي و انواع جاذبه هاي قابل‌عرضه به بازارهاي جهانگردي بين المللي، مسئله توريسم در شهر مشهد تاكنون جايگاه واقعي خود را نيافته است كه اين به دليل شناسايي نكردن مكان هاي مناسب برند گذاري و بازاريابي گردشگري است. اين پژوهش بر آن است با روش توصيفي- تحليلي و بهره-گيري از اسناد و مدارك كتابخانه اي، با انتخاب اثرگذارترين شاخص ها در پيرامون بازاريابي و برند گردشگري با استفاده از روش سوات و مدل فرآيند تحليل سلسله مراتبي، مكان هاي مناسب جهت بازاريابي و برند گردشگري براي مشهد را شناسايي نمايد.