گردشگري سلامت، تغذيه و غذاي سالم ظرفيت‌هاي موجود در ايران

صنعت گردشگري در سال‌هاي اخير به‌عنوان يكي از صنايع بزرگ اقتصادي در سراسر جهان مطرح‌شده است كه سالانه درآمد قابل‌توجهي را براي كشورها به همراه مي‌آورد. ازاين‌رو، هر چه برنامه‌ريزي دقيق‌تر و علمي‌تري پيرامون آن صورت گيرد، موفقيت در تحقق منابع مالي بيشتر ميسر مي‌شود. ضمن اينكه، صرف‌نظر از مسائل مادي و اقتصادي توجه به صنعت گردشگري موجب انتقال مفاهيم فرهنگي يك تمدن به ديگر كشورها مي‌شود. گردشگري سلامت، تغذيه و غذاي سالم نيز به‌عنوان بخشي از اين صنعت قطعاً مي‌تواند در جذب گردشگر، كسب درآمد و انتقال فرهنگ بسيار موفق عمل كند. با توجه به اينكه يكي از معيارهاي سفر، غذاست و گردشگري غذا روزبه‌روز در حال رشد است و ازآنجاكه ما ايراني‌ها بيش از دو هزار و 500 نوع غذا، 109 نوع نوشيدني و انواع نان و شيريني داريم و همچنين، مكتب آشپزي ايراني يكي از سه مكتب اصلي خوراك در كنار مكاتب آشپزي رومي و چيني است. گردشگري فقط مختص ديدن يك مكان طبيعي، تاريخي و استفاده از تفريحات آن نيست. خيلي‌ها به يك شهر يا كشور سفر مي‌كنند فقط به اين دليل كه بتوانند غذاي آن منطقه را امتحان كنند. اين گردشگري در سرتاسر دنيا، يكي از انواع جذاب و پرطرفدار است و مدتي است در ايران هم طرفداران خاص خود را پيداكرده است. اگر بتوان يك تعريف خاص براي گردشگري تغذيه و غذاي سالم تعريف كرد، بايد گفت به معناي جستجوي غذاهاي خاص هر منطقه براي چشيدن و لذت بردن از طعم آن و آشنايي بافرهنگ‌هاي غذايي گوناگون است. ترويج گردشگري تغذيه و غذاي سالم، ترويج فرهنگ و اقليم يك قوم براي هر گردشگر را به دنبال خواهد داشت كه اين مهم مي‌تواند بزرگ‌ترين رسالت براي اين صنعت باشد. اصولاً گردشگري را مجموعه فعاليت‌هايي مي‌دانند كه فرد به مكاني غير از مكان عادي زندگي خود سفر كند و حداقل يك‌شب تا حداكثر يك سال در آنجا اقامت داشته باشد. در اين تعريف هدف از مسافرت، گذراندن اوقات فراغت است و اگر اين گردشگري به‌قصد تجربه غذاها و نوشيدني‌هاي مقصد باشد، آن را گردشگري تغذيه و غذاي سالم مي‌نامند.