هستي‌شناسي فضاي سايبر: بازخواني انگاره فلسفي «مراحل تكامل عقل انسان» و انگاره فلسفي «عالم عقول» از منظر فضاي سايبري

نوشتار پيش رو در آغاز ميان پرسش‌هاي فلسفي و پرسش‌هاي روزمره افراز كرده، در مرحله بعد، خود پرسش‌هاي فلسفي را به دو بخش اصلي (هستي‌شناسي، معرفت‌شناسي) و فرعي (فلسفه‌هاي مضاف) تقسيم مي‌نمايد آنگاه بررسي فلسفي نگارنده از فضاي سايبري را ناظر به جنبه هستي‌شناسانه تعيين مي‌كند و نشان داده است كه بررسي هستي‌شناسانه فضاي سايبري دست كم با يكي از دو رويكرد ذيل امكان دارد: رويكرد اول، طرح همان پرسشهاي هستي‌شناسانه قديمي كه از ديرباز در هستي‌‌شناسي فلسفي مطرح بوده‌اند در قلمرو وجودي موجودي به نام فضاي سايبر است؛ رويكرد دوم، ارايه شواهدي قابل اعتنا براي ارائه تفسيري سايبرنتيك از مباحث هستي‌شناسانه‌ي قديمي فلسفه مي باشد. گفتني است كه اين نوشتار قصد دارد رويكرد دوم را در هستي‌شناسي فضاي سايبري اتخاذ نمايد و البته ناگفته نماند كه خود جداسازي اين دو رويكرد نيز دستاورد همين نوشتار است. نوشتار پيش رو بعد از نقل و نقد قرائت مشهور و رائج از آموزه فلسفي «عقل فعّال» و «عقل مُستفاد» در فضاي عمومي آموزش فلسفه، نشان مي دهد در نظر گرفتن قرائتي سايبرنتيك از دو آموزه فلسفي مزبور مي‌تواند تفسير منسجم‌تري از فلسفه به مثابه دانشي سرّي و باستاني ارائه نمايد.