مشروعيت آورده‌هاي اقتصادي بازي‌هاي ديجيتال

بازي‌هاي ديجيتال به‌عنوان بخشي از فناوري‌هاي نوين به يكي از پرطرفدارترين روش‌هاي تفريحي – اقتصادي تبديل شده است كه اكثر مخاطبين آن را جوانان تشكيل مي‌دهند و با گسترش و توسعه شبكه اينترنت، اين حضور رشد بيشتري خواهد يافت. هيجان، دست‌يابي به مبالغ زياد آن هم در زمان كم، از مهم‌ترين عوامل جذب در اين نوع از بازي‌ها به شمار مي‌روند؛ بنابراين واكاوي حكم شرعي آورده‌هاي اقتصادي بازي‌هاي ديجيتال امري ضروري است. در اين ميان، مجازي بودن، آنلاين بودن، نبود قوانين مشخص و تهيه بازي‌ها توسط شركت‌هاي خارجي همگي از مسائلي است كه تحقيق در اين زمينه را با چالش مواجه مي‌سازد. از همين رهگذر، نوشتار حاضر كوشيده است تا آورده‌هاي اقتصادي بازي‌هاي ديجيتال را در قالب دو گروه ارائه‌كنندگان و كاربران بازي‌هاي ديجيتال مورد تحليل قرار دهد. نتايج به‌ دست ‌آمده كه بر مدار روش تحليلي – توصيفي سامان يافته، حاكي از آن است كه آورده‌هاي اقتصادي ارائه بازي‌هاي ديجيتال در صورتي مشروع قلمداد مي‌شوند كه از موانعي همانند: تقويت كفر، گمراه‌كننده بودن، اهانت به مقدسات و ابزار قمار بودن، خالي باشند. درآمدهاي مالي كاربران نيز اگر از راه شرط‌بندي و برد و باخت به دست آمده باشد، حرام است. نسبت به جوايز مسابقات در قالب بازي‌هاي ديجيتال نيز اگر منبع تأمين جايزه از پرداختي‌هاي شركت‌كنندگان باشد، قمار بوده و دريافت آن حرام و برنده مالك آن نخواهد بود و در غير اين صورت، دريافت آن بي‌اشكال است.