سيطره قدرت و زنان در مثنوي معنوي مولانا براساس نظريه‏ ميشل فوكو

عرفان روشي است كه با آن مي توان وراي ادبيات را لمس كرد. عرفان دريچه اي است كه توجه هركسي را به خود معطوف مي دارد. اثر گرانقدر مولانا نيز يكي از اين كتب عرفاني است كه‏ما را به شناخت بنيان هاي ايدئولوژي مي رساند اثري كه ‏مي توان درآن به‏انواع نمودهاي قدرت نگريست. اين پژوهش به سلطه و قدرت مردان بر زنان در كتاب گهربار مثنوي معنوي پرداخته ‏است. كتابي كه در شش دفتر نوشته شده‏ و اين پژوهش تنها در دفتر دوم صورت گرفته ‏است.اين پژوهش به شيوه توصيفي-تحليلي و با رويكرد ديدگاه فوكو در باب قدرت است و به روش كتابخانه اي صورت گرفته ‏است. يافته ها اين امر را بيان مي دارد كه در اين اثر، سلطه گر، قدرت را به دست دارد و محدود به طيفي خاص است كه آن نيز مردان اند و زنان در سايه قرار دارند. قدرت و دانش دو امري انكارناپذيرند، كه عرفان عقل را تمايزي بر سلطه-گر و سلطه پذير مي داند. مولانا در تلاش بود تا قدرت عقل و دانش را مطرح كند، اما متأثر از جامعه زياد موفق نبوده ‏است و سايه‏ مردسالاري و اقتدار مردان بر زنان در مثنوي عيان است.