مروري بر نقش معماري اصيل ايراني در ايجاد سلامت روان

انسان با محيط اطراف خود ارتباط برقرار مي‌كند و محيط مي‌تواند تاثير مستقيمي بر روان انسان و احساس رضايت او از محيط بگذارد، متاسفانه طراحان بدون هيچ توجه‌اي به نيازهاي انسان و در نظر گرفتن نيازهاي رواني او دست به طراحي مي‌زنند كه باعث مي‌شود تاثيرات سوء بر روي روان شهروندان وارد شود. اين پژوهش در جستجوي بايسته‌هاي معماري اصيل ايراني، متناسب با نياز معاصر و احياي ارزش‌هاي معماري اصيل ايران (متغير مستقل) توام با آرامش (متغير وابسته) مي‌پردازد. مطالعه‌ي حاضر، با هدف تبيين شاخصه‌ها و شناخت ويژگي‌هاي معماري اصيل ايراني كه نقش مهم و تاثيرگذار بر آرامش و سلامت رواني كاربران آن داشته، انجام گرفته است. اين تحقيق به لحاظ هدف، ماهيتاً كاربردي، با شالوده‌اي انسجام بخش و رويكردي تفسيرگرايانه، به شيوه تحليلي تفسيري؛ و رويه‌هاي كتابخانه‌اي و الكترونيكي، بايسته‌هاي معماري اصيل ايراني را مورد تحليل و بررسي قرار مي‌دهد. نتايج نشان از اين دارد كه شناخت و اجراي عناصر شكل دهنده كالبدي معماري اصيل ايراني در آرامش كاربران خويش نقش اساسي و تاثيرگذار را داشته‌اند و معماري معاصر نتوانسته آن را حفظ نمايد و مدرنيسم به معني فراموش كردن منش خودي و ابتناي به تفكر غرب در روندي جبري و فرسايشي سيطره‌ي خود را بر معماري خانه‌ي ايراني گسترده است.