نمود معماري جشن‌هاي باستاني ايران از طريق تصويرسازي رويداد در اشعار فردوسي

جشن‌هاي باستاني سرزمين ايران درطي زمان وباروي كارآمدن دوران اسلامي، دست‌خوش تغييراتي شده ورفته رفته ازيك رسم وسنت عمومي وتشريفاتي درجامعه، كمرنگ وبه آييني فراموش شده درجوامع امروزي تبديل شده است. درحال حاضر اين فرهنگ ديرينه فقط درجوامع زرتشتي وبه‌صورت محدود وبدون تشريفات برگزارمي‌شود. لذا بزرگترين معضل ومسئله مطرح شده دراين پژوهش ، كمرنگ شدن وفراموشي جشن‌هاي ايراني بوده . جهت حل اين مسئله، راهكار اساسي، تبليغ وترويج اين آيين وشناساندن آن به جوامع ديگرونسل‌هاي آينده است. لذا وجود مكاني جامع كه منجر به حضور فيزيكي افراد دراين مكان بوده ، خود ترغيب كننده وتشويق كننده افراددربرگزاري اين آيين باستاني مي‌باشد. روش به‌كاررفته دراين پژوهش باتوجه به هدف اصلي كه طراحي مكاني جامع درجهت برگزاري جشن‌ها منطبق با نيازهاي جامعه امروزي بوده ، منطبق با رويكردپژوهش درتحليل لايه‌هاي عميق معاني ازاشعار فردوسي، تحليل محتوا-همبستگي مي‌باشد.