بررسي ابعاد مختلف استرس هاي محيط كار و رضايت شغلي در سازمان ها

استرس ناشي از كار پاسخي است كه افراد ممكن است در هنگام مواجهه با خواسته ها و فشارهاي كاري كه با دانش و توانايي هاي آنها مطابقت ندارد و توانايي آنها را براي مقابله به چالش مي كشد داشته باشند. استرس در طيف وسيعي از شرايط كاري رخ مي‌دهد، اما اغلب زماني بدتر مي‌شود كه كاركنان احساس كنند از حمايت ناچيزي از سوي سرپرستان و همكاران و همچنين كنترل كمي بر فرآيندهاي كاري برخوردارند. اغلب بين فشار يا چالش و استرس سردرگمي وجود دارد، و گاهي اوقات از اين براي توجيه عملكرد بد مديريت استفاده مي شود. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه پر استرس‌ترين نوع كار، كاري است كه به خواسته‌ها و فشارهاي بيش از حدي كه با دانش و توانايي‌هاي كارگران همخواني ندارد، ارزش‌گذاري مي‌كند، جايي كه فرصت كمي براي اعمال هر انتخاب يا كنترلي وجود دارد، و جايي كه حمايت كمي از سوي ديگران وجود دارد. كارگران در شرايطي كه تقاضاها و فشارهاي كاري با دانش و توانايي‌هايشان تطبيق داده مي‌شود، مي‌توان بر كار و نحوه انجام آن‌ها كنترل اعمال كرد، حمايت از سرپرستان و همكاران دريافت مي‌شود و مشاركت در تصميم‌گيري‌ها، كارگران كمتر دچار استرس ناشي از كار مي‌شوند. كه مربوط به شغل آن ها مي باشد. براي كارفرمايان مهم است كه استرس ناشي از كار را به عنوان يك موضوع مهم سلامت و ايمني بشناسند. يك شركت مي تواند و بايد اقداماتي را انجام دهد تا اطمينان حاصل شود كه كاركنان تحت فشارهاي غيرضروري قرار نگيرند.