تاثير ريتم شبانه روزي بر ميزان تمايل به فعاليت بدني و كيفيت خواب سالمندان

دوره سالمندي همانند سن بلوغ با تغييرات زياد جسماني و رواني همراه خواهد بود و رخداد آن تحت تاثير متغيرهاي متعددي است. هدف از اجراي پژوهش حاضر بررسي تاثير ريتم شبانه روزي بر ميزان تمايل به فعاليت بدني و كيفيت خواب سالمندان است. روش پژوهش حاضر علي مقايسه اي و جامعه آماري سالمندان شهر تهران بود. نمونه آماري 154سالمند از آسايشگاه خيريه كهريزك بودند كه با روش هدفمند و بر اساس معيار هاي ورود به مطالعه انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي دموگرافيك، كيفيت خواب پترزبورگ، ريتم شبانه روزي هورن استنبرگ و ميزان تمايل به فعاليت بدني استفاده شد. سالمندان براساس پرسشنامه ريتم شبانه روزي به دو گروه صبحگاهي (95) و شامگاهي (59) تقسيم شدند. نتايج آزمون تي مستقل براي مقايسه ميانگين كيفيت خواب و ميزان تمايل به فعاليت بدني در سالمندان با ريتم شبانه روزي متفاوت نشان داد بين ميانگين كيفيت خواب ( t=15/55, df=152, p=0/001) و ميزان تمايل به فعاليت بدني ( t=4/70, df=152, p=0/001) تفاوت معنادار وجود دارد. سالمندان با ريتم شبانه روزي صبحگاهي كيفيت خواب و ميزان تمايل به فعاليت بدني بالاتري نسبت به سالمندان با ريتم شبانه روزي شامگاهي دارند. بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان اظهار نمود كه يكي از عوامل تاثيرگذار بر كيفيت خواب و ميزان تمايل به فعاليت بدني در سالمندان ريتم شبانه روزي است.