بررسي ارتباط بين ميزان بروزآسيب مجدد در اندام تحتاني با كاربرد تجهيزات حفاظت فردي، سابقه آسيب ديدگي قبلي و مدت زمان بازتواني فوتباليست ها

شناسايي علل بروز آسيب ديدگي و عوامل اثرگذار بر بازگشت به موقع ورزشكاران و نمايش عملكرد بهينه مهمترين دغدغه مربيان و ورزشكاران مي باشد. لذا هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط بين ميزان بروزآسيب مجدد در اندام تحتاني با كاربرد تجهيزات حفاظت فردي، سابقه و مدت زمان بازتواني ورزشكاران بود. نمونه هاي آماري پژوهش شامل 80 نفر از فوتباليست هاي زن باسابقه آسيب ديدگي در اندام تحتاني بود كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق شامل مشخصات دموگرافيك ، علل بروز و نوع آسيب اوليه ،آسيب مجدد و زمان بازگشت به ورزشاستفاده گرديد كه پايايي دروني آن در يك مطالعه راهنما در بين جامعه آماري به روش الفاي كرونباخ تأييد گرديد (0/83= α). به منظور تجزيه و تحليل داده ها پس از اطمينان از توزيع طبيعي داده ها، آزمون ضريب همبستگي پيرسون با نرم افزار SPSS-22 استفاده گرديد (0/05≥P). نتايج پژوهش نشان داد كه عدم رعايت مدت زمان بازتواني مطلوب و عدم بكارگيري تجهيزات حفاظت فردي پس از آسيب ديدگي از دلايل اصلي بروز آسيب مجدد در ورزشكاران بود. همچنين متغير عدم رعايت دوره كامل بازتواني از بالاترين ضريب همبستگي برخوردار بود (r=0/68 , sig=0/000). بنابراين به ورزشكاران و مربيان توصيه مي شود كه علاوه بر استفاده از تجهيزات حفاظتي پس از دوره آسيب ديدگي و سپري كردن كامل دوره بازتواني در فعاليت هاي ورزشي رقابتي شركت نمايند.