رابطه علي اعتياد به اينترنت و كيفيت زندگي با ميانجي گري انگيزه مشار كت ورزشي معلمان

هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه اعتياد به اينترنت با كيفيت زندگي به ميانجي‌گري انگيزه مشاركت ورزشي در معلمان شهر العماره بود. تحقيق حاضر، از نوع كاربردي و بر حسب نحوه گرد آوري داده ها يك پژوهش همبستگي از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري شامل كليه معلمان مقطع ابتدايي شهر العماره به تعداد 5769 نفر بود. با توجه به جدول كرجسي و مورگان، نمونه اي با حجم 381 نفر و با روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي چند مرحله اي انتخاب گرديد. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (1989)، اعتياد به اينترنت يانگ (1998) و پرسشنامه بين المللي هونگ يونگ لين (2010) به ترتيب با 26، 20 و 18 گويه استفاده شد. روايي محتوايي پرسشنامه توسط 7 تن از متخصصان مديريت ورزشي مورد بررسي قرار گرفت. مقدار پايايي بر اساس ضريب آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه‌ها بالاي 0/7 بدست آمد. در بخش آمار استنباطي، براي تحليل داده‌ها از نرم افزارSPSS نسخه 27 استفاده گرديد. همچنين از طريق الگويابي معادلات ساختاري (SEM) با استفاده از نرم افزار AMOS براي ارزيابي مدل فرضي استفاده شد. يافته ها نشان داد اعتياد به اينترنت با انگيزه مشاركت ورزشي و كيفيت زندگي معلمان رابطه مستقيم و معكوس دارد. بنابراين با توجه به نقش انگيزه مشاركت ورزشي در افزايش سطح كيفيت زندگي و كاهش اعتياد و سپري كردن وقت افراد در فضاي مجازي، سازمان آموزش و پرورش به اين مهم توجه ويژه نمايد و در راستاي ايجاد فعاليت هاي ورزشي منظم و هفتگي مي تواند با تشويق معلمان به ايجاد تيم هاي ورزشي گروهي و برگزاري مسابقات بين تيم ها، در تحقق اين هدف كوشش نمايد.