شماره ركورد كنفرانس :
5528
عنوان مقاله :
اثر 8 هفته فعاليت تناوبي با شدت بالا بر بيوژنز ميتوكندريايي در بافت قلبي موشهاي صحرايي نر نژاد ويستار مبتلا به ديابت نوع 2
پديدآورندگان :
رمي محمد دانشگاه شهيد چمران اهواز، اهواز، ايران , دستيار مژگان دانشگاه شهيد چمران اهواز، اهواز، ايران , حبيبي عبدالحميد دانشگاه شهيد چمران اهواز، اهواز، ايران
كليدواژه :
ديابت , HIIT , ميتوكندري , قلب , كارديوميوپاتي
عنوان كنفرانس :
چهارمين همايش ملي علوم ورزشي با رويكرد ورزش، سلامت و جامعه
چكيده فارسي :
فعاليت بدني در بيماران مبتلا به ديابت مي‌تواند ساختار و عملكرد ميوكارد را تحت تأثير قرار دهد، لذا هدف از مطالعه حاضر اثر 8 هفته فعاليت تناوبي با شدن بالا بر بيوژنز ميتوكندريايي در بافت قلبي موشهاي صحرايي نر نژاد ويستار مبتلا به ديابت نوع 2 است. در پژوهش حاضر 28 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار ۸ هفته‌اي به صورت تصادفي به 4 گروه سالم+كنترل، سالم+تمرين، ديابت+كنترل و ديابت+تمرين تقسيم شدند. پس از يك دوره رژيم غذايي پرچرب و القاء ديابت، موشهاي صحرايي در گروه‌هاي سالم+تمرين و ديابت+تمرين پروتكل تمريني HIIT را به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه در هفته انجام دادند. ۴۸ ساعت پس از آخرين جلسه تمريني بافت قلب استخراج شد و با استفاده از روش وسترن بلات سطوح پروتئين PGC-1α بررسي شد. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون آنواي يك راهه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معناداري p 0/05 مورد بررسي قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد سطوح بيان پروتئين PGC-1α در گروه ديابت+كنترل نسبت به گروه سالم+كنترل كاهش معناداري پيدا كرد (p=0/001) و در گروه ديابت+تمرين نسبت به گروه ديابت+كنترل به صورت معناداري افزايش يافت (p=0/001). در نهايت مي‌توان اظهار داشت تمرينات HIIT احتمالا مي‌تواند در بهبود عملكرد قلبي عروقي بيماران مبتلا به ديابت از طريق تنظيم مثبت بيان ژن‌هاي مرتبط با بيوژنز ميتوكندري و متابوليسم ميوكارد موثر بوده و به عنوان يك راهكار غيردارويي اميدواركننده باشد.
