تاثير تمرين استقامتي بر تحليل عضلاني و عواقب قلبي عروقي ناشي از سرطان سينه

تحليل بافت عضلاني در بيماران مبتلا به سرطان سينه به واسطه روند بيماري و درمان‌هايي مانند شيمي‌درماني و پرتودرماني، با كاهش‌ در توده عضلات اسكلتي و خطر بيماري‌هاي قلبي عروقي در اين بيماران همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير تمرين استقامتي بر تحليل عضلاني و عواقب قلبي عروقي ناشي از سرطان سينه انجام شد. تعداد 20 سر موش بالبسي پس از القاي سرطان سينه و اجراي تست توان هوازي بيشينه به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و تمرين تقسيم شدند. گروه تمرين پروتكل تمرين استقامتي را به مدت 6 هفته، 5 روز در هفته با افزايش تدريجي شدت و مدت تمرين انجام دادند و تست توان هوازي بيشينه در انتهاي دوره تمريني مجدد به عمل آمد. وزن بدن، وزن غذاي مصرفي، وزن قلب، وزن طحال، وزن عضله دوقلو و نعلي اندازه گيري شد. نتايج تحقيق افزايش معنادار در وزن قلب بين دو گروه تمرين و كنترل در انتهاي مطالعه را نشان داد (05/0P ). همچنين وزن طحال در پاسخ به يك دوره تمرين استقامتي نسبت به گروه كنترل كاهش معنادار آماري را نشان داد. (05/0P ). افزايش معنادار وزن عضله دوقلو و نعلي در گروه تمرين نسبت به گروه كنترل مشاهده شد(05/0P ). به نظر مي رسد تمرين استقامتي به عنوان يك روش درماني، استراتژي بالقوه براي بهبود سلامت عضلات اسكلتي و كاهش روند تحليل عضلاني در اين بيماران است كه ظرفيت شركت در ورزش هاي هوازي را افزايش داده و خطر بيماري قلبي عروقي را كاهش مي دهد.