اثر تمرين هوازي حاد در سه نوبت(صبح، عصر، شب) بر غلظت كورتيزول سرم خون دانشجويان دختر غير فعال

مقدمه: يكي از سازگاري هاي مهم فيزيولوژيك پس از فعاليت بدني، سازگاري هورموني است. پاسخ هورموني به فعاليت بدني تابع شدت، مدت، نوع برنامه تمريني و سطح آمادگي جسماني آزمودني ها است. هدف از اين تحقيق مقايسه اثر تمرين حاد در سه نوبت(صبح، عصر، شب) بر غلظت كورتيزول سرم خون دانشجويان دختر غير فعال بود. روش بررسي: تعداد 12 آزمودني با ميانگين سني(2.02±23.26 سال)، ميانگين قد (3.092± 164.49) سانتي متر)، ميانگين وزن (5.6±58.8 كيلوگرم) در تحقيق حاضر شركت كردند. در ابتدا سنجش هاي انتروپومتريكي آزمودني ها گرفته شد سپس در يك طرح متقاطع، در طي سه جلسه به فاصله سه روز آزمون بروس اصلاح شده را اجرا كردند. آزمون در سه مقطع زماني صبح ساعت 07:30، عصر ساعت 16:00 و شب ساعت 21:30 برگزار شد. نمونه هاي خوني قبل و بلافاصله پس از آزمون اخذ و اندازه گيري شد. يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد كه سطوح كورتيزول قبل و بعد از آزمون تغيير معناداري را داشته است(p 0/05). همچنين نتايج آزمون تحليل واريانس تك راهه نشان داد كه بين غلظت كورتيزول در سه نوبت (صبح، عصر، شب) تفاوت معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه تمرين هوازي حاد در سه نوبت صبح، عصر و شب ميزان غلظت كورتيزول سرم خون را تغيير و باعث كاهش آن گرديده و اين تغييرات در صبح و عصر نسبت به شب هنگام بيشتر بوده است.