اثر شش هفته تمرين مقاومتي بر برخي شاخص هاي ساختاري استخوان زنان يائسه

مقدمه: استئوپروز شايع ترين بيماري متابوليك استخوان است كه قابل پيشگيري و درمان مي باشد. يكي از مهم ترين مداخله هاي غير دارويي مؤثر، داشتن فعاليت بدني مناسب و مستمر است. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير شش هفته تمرين مقاومتي بر برخي از شاخص هاي ساختاري استخوان زنان يائسه انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش نيمه تجربي حاضر با طرح پيش آزمون – پس آزمون در ارتباط با ۲۲ نفر از زنان يائسه غير فعال كه به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شركت نمودند، انجام شد. ۱۱ نفر در گروه كنترل و ۱۱ نفر در گروه تمرين مقاومتي قرار گرفتند. فاكتورهاي آلكالين فسفاتاز استخواني، كلسيم و فسفر، ۲۴ ساعت قبل و نيز پس از پايان شش هفته اندازه‌گيري شدند. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس يك راهه و از آزمون تعقيبي بونفروني براي مقايسه برون گروهي استفاده گرديد. يافته ها: ميانگين سني نمونه ها 4/58±52/86 و شاخص توده بدني آنها 3/86 ±29/72 بود. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه پس از شش هفته تمرين بين دو گروه تمرين مقاومتي و كنترل در شاخص آلكالين فسفاتاز استخوان، كلسيم و فسفر سرم زنان يائسه تفاوت معناداري وجود دارد (0/05≥p). هر سه شاخص افزايش معناداري پيدا كرده بودند. نتيجه گيري: بر مبناي نتايج آزمون مي توان گفت شش هفته تمرين مقاومتي منجر به بهبود برخي از شاخص هاي ساختاري استخواني زنان يائسه شده است. بنابراين مي توان اظهار داشت در صورتي كه تمرينات بدني به صورت منظم و طولاني مدت اجرا شود مي تواند يك عامل پيشگيري از بيماري هاي مرتبط با استخوان در زنان يائسه باشد.