ارتباط سطح فعاليت بدني و شيوه زندگي با سلامت باروري در زنان

زمينه و هدف: با توجه به تأثيرات حياتي شيوه زندگي بر سلامت باروري زنان، اين مطالعه با هدف مقايسه سطح فعاليت بدني و شيوه زندگي با سلامت باروري در زنان بارور و نابارور انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مورد-شاهد بود كه بر روي 200 زن بارور (سن: 8/99±32/5 سال و نمايه توده بدني: 3/64±25/7 كيلوگرم بر متر مربع) و نابارور (سن: 5/38±32/53 سال و نمايه توده بدني: 5/6±26/4 كيلوگرم بر متر مربع) مراجعه كننده به مراكز ناباروري استان البرز كه از طريق نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. شركت كنندگان پرسشنامه‌هاي خودآزمايي در مورد ويژگي‌هاي جمعيت شناختي اجتماعي، شيوه زندگي، فعاليت بدني و رفتارهاي كم تحرك را تكميل كردند. ويژگي‌هاي آنتروپومتريك و تركيب بدني نيز اندازه گيري شد. از آزمون هاي خي دو، من ويتني يو و رگرسيون لجستيك چند متغيره براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. ملاحظات اخلاقي: اين مطالعه، با كد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1400.050 به تصويب كميته اخلاق معاونت پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي اراك رسيد. يافته ها: در زنان با سطح فعاليت بدني متوسط (نسبت شانس 1/39 و فاصله اطمينان 95 درصدي: 2/077 و 0/933 و 0/07=P) شانس ناباروري كاهش يافت. زناني كه بيش از 300 دقيقه در روز را بدون تحرك مي گذرانند ،1/20 برابر بيشتر از زنان فعال جسمي دچار مشكلات باروري شدند (نسبت شانس 1/20 و فاصله اطمينان 95 درصدي: 1/354 و 1/076 و 0/001=P). نتيجه‌گيري: از آن جا كه چاقي، بي تحركي جسماني و ناباروري در زنان ايراني به طور همزمان در حال افزايش است، بايد به رفتارهاي شيوه زندگي در زنان براي پيشگيري و حتي درمان ناباروري توجه بيشتري شود.