نيمرخ شايستگي حركتي و سطح فعاليت بدني در كودكان: نقش تفاوت هاي سني

هدف اين پژوهش بررسي ارتباط بين شايستگي حركتي واقعي و ادراك شده با سطح فعاليت بدني و مطالعه سطح فعاليت بدني در نيمرخ هاي متفاوت شايستگي حركتي است. بدين منظور 123 كودك 7 تا 13 سال (65 پسر و 58 دختر) در سه طبقه سني 8-7 سال، 11-9 سال و 13-12 سال قرار گرفتند. شايستگي حركتي واقعي كودكان از طريق آزمون اولريخ (نسخه 2)، شايستگي حركتي ادراك شده از طريق پرسشنامه شايستگي حركتي ادراك شده كودكان (دريسكامپر و همكاران 2018) و سطح فعاليت بدني از طريق پرسشنامه كراكر و همكاران (1998) ارزيابي شد. از طريق تحليل خوشه اي سلسه مراتبي، چهار نيمرخ شايستگي شناسايي شد: بالا-بالا (شايستگي حركتي واقعي و ادراك شده بالا)، بالا-پايين (شايستگي حركتي واقعي بالا، ادراك شده پايين)، پايين- بالا ( شايستگي حركتي واقعي بالا- ادراك شده پايين) و پايين-پايين (شايستگي حركتي واقعي و ادراك شده پايين). نتايج نشان داد كه بين شايستگي حركتي واقعي و ادراك شده و سطح فعاليت بدني در كل نمونه ارتباط مثبت و معني داري وجود دارد اگرچه اندازه اثر آن كوچك بود. ارتباط بين شايستگي حركتي واقعي و ادراك شده با فعاليت بدني تنها در طبقه سوم (13-12) معني دار بود. همچنين نتايج نشان داد كه سطح فعاليت بدني كودكان داراي نيمرخ بالا-بالا و پايين-بالا مشابه و به طور معني داري بالاتر از كودكان داراي نيمرخ بالا-پايين و پايين-پايين است. بر اساس نتايج اين پژوهش، بررسي ارتباط بين شايستگي حركتي و سطح فعاليت بدني بدون در نظر گرفتن سطح شايستگي حركتي ادراك شده نادرست است و توجه به نيمرخ شايستگي حركتي كودكان ضروري است.