تأثير روش آموزش غير خطي بر يادگيري و عملكرد حركتي (مقاله مروري)

يكي از جديدترين رويكردهاي آموزشي كه از طريق دست‌كاري قيود، افراد را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد رويكرد آموزش غيرخطي است. هدف از انجام مطالعه حاضر، مرور تحقيقات مرتبط با تأثير آموزش غيرخطي بر يادگيري و عملكرد حركتي است. مطالعات كتابخانه‌اي و مرور ادبيات تحقيق نشان داد كه آموزش غيرخطي بر يادگيري حركتي در رشته‌هاي ورزشي (بسكتبال، فوتبال، فورهند تنيس روي‌ميز، سرويس بدمينتون)، مهارت حركتي (پاسخ سريع، مهارت‌هاي حركتي بنيادي، هماهنگي درون‌اندامي و تعادل ايستا و پويا) و توجه به تفاوت‌هاي فردي تأثيرگذار است. به‌عبارت ديگر استفاده از رويكرد قيودمحور براي دست كاري تكاليف با بكارگيري قيود شخصي و محيطي مختلف، در طول تمرين و آموزش، بايد بر اساس مقاصد يا اهداف فراگيران شكل گيرد. بر همين اساس، رويكرد اصلي يادگيري از طريق اكتشاف بدين صورت طراحي شده است كه مربيان و معلمان بايد بپذيرند كه اشتباه كردن از سوي فراگير ضرورت دارد و در طي فرايند تمرين و اكتساب امري طبيعي است. بنابراين مربيان بايد حامي افرادي باشند كه در حال تجربه جديد و تكرار اشتباهات در طي تمرين هستند. پذيرش اين ايده، رابطه بين مربي و ورزشكار را تغيير مي‌دهد و مربي را از ايفاء نقش انتقادي به نقش راهنما رهنمون مي‌سازد.