ارزيابي ريسك ايمني در واحد نگهداري و تعميرات

وقوع حوادث و هزينه‌هاي سرساماور ناشي از آن باعث شده است كه روش‌هايي براي شناسايي خطرات و ارزيابي ريسك طراحي شوند تا با شناسايي دقيق و كامل خطرات موجود در محيط كار بتوان راهكارهاي كنترلي صحيح و مناسب را براي حذف يا كاهش حوادث ناشي از كار و افزايش ايمني و بهره‌وري انتخاب كرد. روش‌هاي ارزيابي ريسك بسيار متعدد بوده و از نظر رويكرد، كاربرد و جنبه‌هاي گوناگون با يكديگر تفاوت دارند و هر يك داراي معايب و مزاياي خاص خود است؛ بنابراين يك روش ارزيابي ايده‌آل براي تمام سازمان‌ها وجود ندارد، اما انتخاب روشي كه نزديك‌ترين تطابق را با ماهيت نيازها و منابع سازمان داشته باشد، ضروري است چون در صورت انتخاب روش نا مناسب قطعاً در ارزيابي ريسك به نتايج مود نظر نخواهيم رسيد پس انتخاب نوع روش ارزيابي ريسك مي‌توان گفت به نوعي بخشي از فرآيند ارزيابي ريسك مي‌باشد. بنابراين ارزيابي ريسك ايمني با مقايسه و طبقه‌بندي انواع روش‌هاي براي هر سازمان طبق معيارهايي كه از نظر آن سازمان اهميت دارد، لازم و ضروري است تا بهترين نتيجه را در ارزيابي ريسك داشته باشد. لذا در ابتدا روش‌هاي شناسايي و ارزيابي ريسك را براي واحد نگهداري و تعميرات با توجه به معيارهاي مدنظر اين واحد، مورد مقايسه و طبقه‌بندي قرار مي‌گيرد تا درنهايت بتوان با انتخاب مناسب‌ترين روش، حوادث و ريسك‌هاي شغلي را كنترل و كاهش داد. سپس با هدف شناسايي، ارزيابي و مديريت كردن ريسك‌هاي ايمني، پرسشنامه‌اي بين فعالان و خبرگان ايمني واحد نگهداري و تعميرات توزيع و با استفاده از روش FMEA ريسك‌هاي شناسايي شده مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته و راهكار‌هاي پيشنهادي جهت كاهش يا حذف ريسك‌ها بيان شد. درپايان نيز نسبت به تهيه الزامات نظام مديريت جامع نگهداري و تعميرات در جهت كمك به كاهش ريسك‌هاي سازمان براي بهره وري حداكثري تدوين و ارائه گرديد.