پست مدرنيسم و سينماي پست مدرن: مطالعه اي بر فيلم فروشنده ساخته اصغر فرهادي

سينماي پست مدرن به واسطه تحولات فكري، فرهنگي و اجتماعي جامعه آمريكا در دهه 1980در هاليوود شكل گرفت. پيش از پيدايش سينماي پست مدرن، در جامعه آمريكا به واسطه عواملي چون جنگ جهاني دوم، جنگ ويتنام، گسترش چالش برانگيز فرهنگ سرمايه داري، نفوذ گسترده رسانه ها و واقعيت مجازي، شكست خردگرايي مدرنيسم و ناكامي گفتمان هاي مدرن در حل مشكلات انساني، زمينه براي ايجاد و گسترش فرهنگ پست مدرن و رويكردهاي جديد معرفت شناسي فراهم شده بود. سينماي آمريكا در اين شرايط متاثر از پارادايم هاي جديد معرفت شناسي جامعه آمريكا بود و اصول و ساختارهاي سينماي كلاسيك براي بيان مفاهيم جديد، كارايي لازم را نداشت. دراين شرايط فيلم هايي ساخته شدند كه از قواعد روايت و شخصيت پردازي سينماي كلاسيك پيروي نمي كردند. اين پژوهش در ابتدا به معرفي و توضيح پست مدرنيسم و سينماي پست مدرن مي پردازد و مولفه هاي بينامتنيت، مرگ مولف، مركز زدايي از سوژه، عدم قطعيت معنا، ابهام و نسبي گرايي و هجو را مورد بررسي قرار مي دهد، سپس با روش توصيفي- تحليلي فيلم فروشنده اصفر فرهادي را بر اساس مولفه هاي مذكور تحليل مي كند و در پايان نتيجه مي گيرد فيلم فروشنده به واسطه ارجاعات بين متني مرتبط با درون مايه فيلم، مركززدايي از سوژه و نسبي گرايي كه در به تصوير كشيدن اخلاق و اجراي عدالت دارد، تا حدي به سينماي پست مدرن نزديك مي شود اما از لحاظ ساختار روايت، فروشنده بر خلاف فيلم هاي پست مدرن، به قواعد سينماي كلاسيك احترام مي گذارد.