بررسي واژه شاه در غزليات شمس تبريزي

Examining the word king in Shams Tabrizi s sonnets

مولوي در غزليات شمس مسائل مختلفي را به رشته نظم درآورده و حتي با واژگان و كلمات نيز توانسته درونيات و تفكر خود را براي مخاطب شرح و تحليل كند. يكي از اين واژگان كه در اين كتاب مورد استفاده قرار گرفته، واژه ي شاه يا پادشاه مي باشد كه شاعر آن را در معاني مختلفي به كار برده است. شاه در غزليات شمس گاه براي بيان مفاهيم ظاهري و گاه براي بيان مفاهيم باطني بيان شده است؛ به عبارتي ديگر مولوي در اين غزليات شاه را در معاني متعددي از جمله، خداوند، پيامبر اكرم (ص)، شمس تبريزي، حاكم و فرمانروا، انسان كامل، حقيقت، سرور و برتر، معشوق (ظاهري و باطني) به كار برده است. شاه در اشعار عرفاني شاعر، نمادي از والاترين معاني و مفاهيم بوده كه بيشتر اين مضامين به ذات باري تعالي و وجود بي مانند وي ختم شده است. درواقع مولوي بر اين بوده تا از واژه ي شاه و پادشاه به تصويري كامل و جامع از ذات خداوند و ذات انسان هاي كامل و افرادي همانند شمس تبريزي برسد و بتواند با استفاده از اين واژه تعالي و بزرگي آنان را نشان دهد.