هم سنجي همگوني در گويش سيستاني با فارسي معيار براساس نظريه زايشي

Comparison of homogeneity in Sistani dialect with Standard Persian based on generative theory

نياز به طرح ريزي مسائل دستوري زبان فارسي بر اساس قوانين زبانشناسي در تدوين قواعد دستوري نگارنده را بر آن داشت تا به بررسي همگوني در گويش سيستاني و ارتباط آن با زبان فارسي معيار بپردازد. همگوني (assimilation) يكي از انواع فرايندهاي واجي (phonemieprocess) است كه «در آن مشخصه بخصوصي از يك واحد آوايي تغيير يافته و با مشخصه واحد مجاور يكسان مي شود .»(جوليا اس فالك،1372: 197) منظور از گونه يا گويش (Dialect) توصيف كننده مشخصه هاي دستوري، واژگاني و تلفظي گويشوران يك زبان يا يك فرد خاص در موقعيت هاي مختلف است»(سميعي و ديگران،1386: 311) در اين پژوهش با استفاده از روش علمي و توصيفي فرايند همگوني در گويش سيستاني با فارسي معيار براساس موازين ارائه شده در نظريه زايشي و تغيير و تحولاتي كه در ساخت آوايي يا صوتي براي دست يابي به صورت زيرساختي موارد همگوني اتفاق مي افتد پرداخته مي شود. اساس كار چند اثر مكتوب از جمله «كورنامه نيمروز» «گج وا گج» و«كاكُلَك» و نيز مصاحبه با تعدادي از گويش وران بومي منطقه بوده است كه از طريق اوانگاري IPA انجام شده است .