بررسي و تحليل انسان شناسي در قصايد عرفاني عطار

Investigation and analysis of anthropology in Attar s mystical poems

موضوع انسان شناسي ازمباحث مهم حوزه عرفان نظري است كه از دير باز مورد توجه فالسفه و اديبان بوده است و شعراي بزرگ و صاحب سبك ايران نيز به اين موضوع مهم توجه داشتهاند. عطار نيشابوري از شعراي عارف مشهور ادب فارسي براي بيان انديشهها و تفكرات خود، قالب قصيده را به خدمت گرفته و به بيان بسياري از مضامين عرفاني و اخالقي در اين حوزه پرداخته است. اين شاعر در موضوع انسان شناسي دو نگرش يا رويكرد مثبت و منفي دارد، در رويكرد مثبت انسان را شايستة ستايش و بزرگداشت و در رويكرد منفي سزاوار نكوهش و خوارداشت ميبيند و جنبههاي مختلفي از روح و جسم و رابطه آنها را در انسان در بررسي مي كند.

The topic of anthropology is one of the important topics in the field of theoretical mysticism, which has long been the focus of philosophers and writers, and the great poets and masters of Iranian style have also paid attention to this important topic. Attar Nishaburi, one of the famous mystical poets of Persian literature, to express He used the form of odes for his thoughts and thoughts and expressed many mystical and ethical themes in this field. This poet has two views of positive and negative human beings in the thematics, in the positive view, human beings are worthy of praise and honor. In the negative opinion, he sees deserving of condemnation and humiliation, and examines aspects of the soul and body and their relationship in humans.