بررسي و تحليل انسان شناسي در قصايد عرفاني سنايي

Investigation and analysis of anthropology in Sana i mystical poems

موضوع انسان شناسي از دير باز در اديان و مذاهب مختلف در سراسر جهان مورد نظر بوده است. در عالم اسالم نيز متفكران بزرگي اين موضوع مهم را واكاوي نمودهاند. در پژوهش حاضر به مهم ترين آرا و نظرات شاعر و حكيم ايراني يعني سنايي پرداخته شده است. سنايي نسبت به انسان دو رويكرد مثبت و منفي دارد. در جهان بيني حكيمانه او، انسان از مقام بلند خليفه اللهي خود سقوط كرده و بايد به جايگاه پيشين بازگردد. اين بازگشت را سنايي رسالت خود ميداند و در قصايدش بر آن تاكيد مينمايد. اما در رويكرد منفي، انسان مورد نكوهش قرار ميگيرد. سنايي در روزگاري زندگي ميكند كه سجاياي اخالقي رنگ باختهاند و پادشاهان زمان نيز مغرور گشتهاند، در واقع همين اوضاع باعث ميشود كه سنايي به نكوهش انسان بپردازد تا بلكه بتواند دوباره انسان مدنظر خود را احيا كند.

The subject of anthropology has long been desired in different religions and religions around the world. In the Islamic world, great thinkers have analyzed this important issue. In the current research, the most important views and opinions of the Iranian poet and sage Sanai have been discussed. Sana i has two positive and negative approaches towards humans. In his wise world view, man has fallen from the high position of his divine caliph and must return to his former position. Sana i considers this return as his mission and emphasizes it in his poems. But in the approach Negatively, a person is criticized. Senai lives in a time when moral standards have faded and so have the kings of the time They have become proud, in fact, this situation makes Sana i condemn the person so that he can restore the person he is looking for. slow