نگاهي نسخه‌پژوهانه و سبك‌شناسانه به رسالة «آداب‌المُريدين»

A Copy Research and Stylistic Look to «Adab al-Moridin» Treatise

در كُتب رجال، تراجم احوال و تذكره‌هاي فارسي در حدّ فاصل سه سدة نهم تا يازدهم هجري قمري سه صوفيِ همنام و همشهري با نشانِ كمال‌الدّين حسين خوارزمي وجود دارد كه در حقيقت سه شخصيّتِ جدا از هم و مستقلّي هستند كه هويّت يكي از آن سه در اثرِ خطا و سهو تاريخي، با آن دو ديگر درآميخته و در گذرِ زمان بر تاريخ‌نگاران و عرفان‌پژوهان ايراني مشتبه شده، به تبع آن اشتباه، آثار وي نيز بخطا و ناصواب به نام يكي از آنان نسبت و شهرت يافته است. نوشتارِ حاضر با هدفِ پژوهش دربارة حقيقتِ وجودي و شخصيّت شيخ «كمال‌الدّين حسين بن شهاب‌الدّين بن برهان‌الدّين قليچ اندجاني خوارزمي» اين عارفِ صاحب كمال امّا گمنامِ ايراني، نسخه‌هاي خطّيِ بازمانده از يكي از رساله‌هاي صوفيانة او با نام «آداب‌المُريدين» را به شيوة نسخه‌پژوهانه معرّفي كرده، مختصّات ادبي آن را مورد مطالعة سبك‌شناسانه قرار مي‌دهد.