بررسي تاثيرپذيري وحدت و يكپارچگي از زبان فارسي

Examining the effectiveness of unity and integration of Persian language

هدف از انجام اين تحقيق بررسي تاثيرپذيري وحدت و يكپارچگي از زبان فارسي مي باشد. زبان و يكپارچگي، دو جزء جدايي‌ناپذير در تشكيل زيرساخت‌هاي جوامع بشري در عرصه روابط فردي و اجتماعي است اين زبان چه در آن روزگاراني كه مردم ايران‌زمين بدان سخن مي‌گفتند و اعلاميه‌ها و منشورها و فرمان‌هاي خويش را بر پيشاني صخره‌ها و ستون‌ها حك مي‌كردند و چه آن زمان كه فردوسي بزرگ، حماسه سترگ خود را با آن مي‌سرود تا ريشه‌ها و علايق ملي و فرهنگي را با آن نيرو بخشد و خودشناسي و خودباوري را به ايرانيان نشان دهد، چه هنگامي‌كه مولوي، آفريننده بزرگ ادب عرفاني ايران و جهان آثار خود را با آن سرود، تا اصالت ديني و عرفاني را به مردم بياموزد و چه هنگامي‌كه سعدي و حافظ شيراز ماندگارترين آثار ادبي خود را با آن نوشتند، هميشه و همواره نقش اصلي و ويژه‌اي در پايداري و حيات قوم ايراني و وحدت ملي بازي كرده و مي‌كند. در حقيقت زبان فارسي هميشه چون حلقه‌اي مرئي و نامرئي، هويت ملي ايرانيان و اقوام آن را به يكديگر پيوند داده‌ و اكنون نيز همچنان عامل اصلي وحدت ملي ايرانيان است. زبان و ادبيات فارسي براي همه مردم ايران‌زمين مقدس و ارزشمند است و ما براي اتحاد و همدلي به اين زبان نياز داريم. در اين نوشتار كه بر اساس روش كتابخانه‌اي صورت گرفته با اشاره‌اي گذرا به اهميت زبان فارسي و تأثير آن در وحدت ملي و پيشينه آن درگذر زمان، نقش بعضي از شاعران پرآوازه فارسي‌گو را در گسترش و رواج اين زبان اشاره‌كرده و در آخر به نتيجه‌گيري تأثير زبان فارسي در وحدت و همبستگي و هويت ملي ايرانيان اشاره مي‌كنيم.