اهميت ارتباط روانشناسي با ادبيات فارسي ( معاصر)

The importance of connection between psychology and Persian (contemporary) literature.

تلفيق ادبيات و روانشناسي مي تواند بسيار سودمند باشد، بدين معني كه، آثار ادبي مي توانند براي روانشناسان منبعي باشند براي درك بهتر روح، روان، و شخصيت انسان، از طرف ديگراستفاده از دست آوردهاي روانشناسي، به خصوص يافته هاي فرويد، در نقد آثار ادبي به درك بهتر اين آثار كمك مي كند. براي اثبات اين موضوع، در اين مقاله سعي بر آن خواهد شد تا نقدي روانشناسي از داستان كوتاه گلي و من (از مجموعه داستان كوتاه حضور آبي مينا) نوشته ي ناهيد طباطبايي صورت گيرد. نقد روانشناسي به درك بهتر شخصيت هاي اين داستان و رفتارشان كمك مي كند و نقبي مي زند به لايه هاي زيرين داستان . از طرف ديگر، اين داستان مي تواند نمونه ي خوبي باشد براي روانشناسان زيرا مي توان در آن مشكلات روحي، دلايل بروز آن مشكلات، و راه حل آنها را يافت. بنابراين در اين مقاله، خدمت متقابل ادبيات و روانشناسي به يكديگر، با تحليلداستان گلي و من شرح داده خواهد شد. اين مقاله در مورد نقش روانشناس در ادبيات است كه كل مفهوم آن اين است كه امروز با رشد وتكاپوي جامعة ادبيات هم رشد داشته است و به غير از مفاهيم اخلاقي و زيباشناسي يك فهم جديد به نام روانشناسي در آن وارد شده است. و رابطه روانشناسي و ادبيات در عصر امروز يك امر حياتي است چون خوانندگان فهم آنها بالاتر رفته و نگرش جديدي بر نوشته ها دارند. خلاصه مقاله اين است كه رابطه ادبيات با روانشناسي را مي توان از نوشته و افكار نويسنده در كرد كه چه رابطه اي را ايجاد كرده است و يك آثار خلق كرده كه مخاطبان فراواني دارد. اين تحقيق روش آن ميداني يا كتابخانه اي است كه از چند كتاب گرفته شده است و از مقالات اينترنتي هم استفاده شده است و مترمكز به افكار كتاب و مقالات مي باشد. چكيده اين تحقيق در واقع مي خواهد بگويد كه ادبيات امروز خارج از روانشناسي نميباشد چون هر نوشته اي كه خلق مي شود بايد داراي روح و تازگي باشد كه آن روح را روانشناسي مي گوييم تا شخص بتواند با افكار سالم آن اثر را بخواهد و از آن لذت برد.