سيماي دراماتيك زن در آثار ادبي و نمايشي بهرام بيضايي

The dramatic appearance of women in the literary and dramatic works of Bahram Bayzaei

زن در كارهاي بيضايي اعم از فيلم و فيلمنامه، هرگز از زن بودن و زنانگي خود شرمنده نيست، زيرا در تصوير يا حكايتي كه از او ارائه مي شود براي شرمندگي جايي نيست. اين زن ممكن است از زمانه خود دلتنگ باشد، زنجيري بر دست و پاي خود حس كند، به حساب نيايد، بترسد، نااميد شود، شكست بخورد، اما اين ها همه به صورت عوامل بيروني و رفتار اجتماعي شان نشان داده مي شود و از درونش مايه نمي گيرد در حقيقت جهان بيرون بايد در برابر زن شرمسار باشد. زن در آثار بيضايي در همه احوال باشكوه است و پرهيبت حتي در چهره پيرزني بر صندلي چرخ دار رگبار ... بيضايي گاهي در لحظه شكست خشونت را در دست زن مي گذارد و زن از بيهودگي كاربرد آن آگاه است ( بيگانه با معيار هاي جهان زنانه او ) مثل : داس در غريبه و مه، شمشير در چريكه تارا و هفت تير در سمور. زن در آثار بيضايي قدرتمند است زيرا بدون قدرت بايد خشن بود و زن اسطوره اي مادر زمين است و در اوج قدرت مظهر صبوري و بردباري مي باشد. در تمام كارهاي بيضايي اين فضاي آكنده از مهر و عطوفت ديدني و قابل درك است در اين مقاله از روش كتابخانه اي به تحليل سيماي دراماتيك زن در آثار نمايشي بيضايي مي پردازيم.