بررسي مولفه‌هاي آييني در اشعار قيصر امين‌پور

Examining ritual components in Qaiser Aminpour s poems

اين مقاله با هدف بررسي مولفه‌هاي آييني در اشعار قيصر امين‌پور و با استفاده ار روش توصيفي تحليلي و منابع كتابخانه اي در دسترس انجام شد. بررسي يافته ها حاكي از آن بود كه شعر آييني در پيام و محتوا و بطن آن نهفته است و شاعر آييني بايد به اين مولفه مهم به صورت ويژه توجه داشته باشد. پيام متعالي، محتوا و زبان متعالي هم مي طلبد. زبان نامتناسب و غيركاربردي، به تنزل انديشه و مفهوم و پيام اثر هم مي انجامد. عدم توجه به ساخت و كاربردهاي امروزي زبان در بين شاعران معاصر آييني، آسيب هاي جدي بر شاكله شعر آييني وارد مي سازد. بنابراين بايد در شعر آييني با شيوه‌هاي متزلزل ادبي برخاسته از انديشه و دانش محدود بشري مقابله شود و هدايت جامعه بشري به ادبيات متعهد تقويت شود و قيصر امين پور با اعتقادات ديني و مذهبي كه داشته است گاه به صورت استفاده از مضمون و گاه به صورت استفاده از واژگان و عبارات، از قرآن بهره‌مند شده است. در ساختارِ شعر قيصرامين‌پور، آيات قرآن بدون اين‌كه چندان به وضوح جلوه‌گري كنند، نهفته شده‌اند؛ بدين معنا كه به نظر مي‌رسد شاعر مفاهيم قرآني را بيش‌تر به صورت ناخودآگاه در اشعارش منعكس نموده است. عمق و گستردگي تفكّر و انديشۀ امين‌پور، از شناخت و آگاهي وي نسبت به علوم قرآن نشأت مي‌گيرد. وي به‌گونه‌اي از كتاب عظيم الهي و واژگان و عبارات مربوط به آن سخن مي‌گويد.