تحليل كاربست رنگ در شعر أمل دنقل و سياوش كسرايي با تكيه بر درون مايه يأس و اميد

Analysis of the use of color in the poetry of Amal Dongul and Siavash Kasraei based on the themes of despair and hope

رنگ از مهم ترين ابزارها براي جلوة هنري بخشيدن به شعر است. اين عنصر در ادبيات، به ويژه ادبيات معاصر، افزون بر زيبايي بخشي به شعر نقش برجسته اي در القاي انگاره هاي ذهن شاعر دارد. به گونه اي كه با دقت در معاني زيرين رنگ ها مي توان پرده از آرمان ، انديشه ها، عواطف و روحية شاعر برداشت. بر اين اساس، پژوهش حاضر با روش توصيفي- تحليلي و در حوزة ادبيات تطبيقي درصدد كشف معاني پنهان رنگ هاي شعر أمل دنقل و سياوش كسرايي و بيان همساني ها و ناهمساني هاي آنها به ويژه از زاوية يأس و اميد است. أمل دنقل شاعر معاصر مصري و سياوش كسرايي از جمله شاعران دغدغه مندي هستند كه در زمانه اي پرآشوب زيسته اند. شرايط مشابه جامعة آنها از لحاظ نابساماني هاي سياسي و اجتماعي و همچنين رخداد هاي زندگي شخصي اين دو شاعر در محتوا و ساختار شعرشان به شدت تأثير گذاشته است. از اين رو در درون مايه هاي سروده هايشان مضامين مشتركي چون اعتراض به وضع موجود و دعوت به مبارزه به چشم مي خورد. بررسي رنگ هاي شعر دو شاعر گوياي آن است كه شعر آنها با وجود شباهت در محتوا بسيار با هم متفاوت اند. كسرايي همواره رنگ اميد و روشني به شعرش بخشيده است؛ اما در شعر دنقل رنگ يأس و تيرگي حاكم است.