چرايي ورود اساطير به شعر فارسي

why mythology entered Persian poetry

بي شك كارآمدترين قلم ترسيم دريافت هاي شاعرانه «تخيّل» و يكي از اعجاب انگيزترين برساخت هاي آن«اسطوره» است. اگر برخي از عناصر با قوه ي تخيّل هستي مي يابد، مهّم ترين عنصر آن – اسطوره - پيش وجود است و صاحب سخن آن را به عنوان يكي از ملزومات در ساختار اثر خويش به كار مي‌گيرد. بهره مندي از اساطير در تصويرپردازي هاي شاعرانه ي شعرا در هر زماني با نگرشي متفاوت بوده است. چرا كه به فضاي تاريخي، سياسي و اجتماعي و محيط زندگي آن‌ها بستگي دارد. امّا گاهي رمزوارگي اساطير تا سطحي متعالي از تصوّر يك انسان آرماني تعالي مي‌يابد: «زين همرهان سست عناصِر دلم گرفت شيرخدا و رستم دستانم آرزوست» پس اسطوره تجسم آرماني و عيني اي از آگاهي انسان است نسبت به آنچه كه فعلاً در حيطه ي تسلط او نيست و بايد در حيات وي تحقّق يابد. رويكرد گفتگو در اين مقاله آن است كه به موضوع«چرايي ورود اساطير به شعر فارسي با طرح نمونه هايي از اساطير اشعار كهن» پرداخته آيد.

Undoubtedly, the most effective tool for drawing poetic perceptions is imagination and one of the most amazing creations of it is myth . If some elements exist with the power of imagination, its most important element - myth - is pre-existing and the speaker uses it as one of the necessary elements in the structure of his work. The use of mythology in the poetic depictions of poets has had a different attitude at any time. Because it depends on the historical, political and social environment and their living environment. But sometimes the mystery of mythology is elevated to a sublime level of the imagination of an ideal human being: Zain Hamrahan Sasat Anasir, my heart is filled with the love of God, and Rostam, my hands are longing Therefore, myth is an ideal and objective embodiment of human consciousness regarding what is currently not within his control and must be realized in his life. The approach of the discussion in this article is to discuss the topic of why mythology entered Persian poetry with examples of mythology in ancient poems .