«بررسي تطبيقي ويژگي هاي سبكي ابوالقاسم قشيري (رساله قشيريه) و خواجه عبدالله انصاري (طبقات الصوفيه)»

Comparative study of the stylistic features of Abolghasem Ghosheiri (Resale Ghosheiriye) and Khaje Abdullah Ansari (Tabaghate Sufiye)

از آن جايي كه بخش مهمي از ادبيات ايران بخصوص ادبيات كلاسيك را مفاهيم عرفاني تشكيل مي دهند، تحقيق و تدبر در اين زمينه يكي از ضروريات به شمار مي آيد. ابوالقاسم هوازن قشيري و خواجه عبدالله انصاري دو تن از بزرگان صوفيه و از مشايخ برحق عرفان ايران هستند كه آثار فراواني در اين زمينه از خود به جاي گذاشته اند. اين جستار در پي بررسي ويژگي هاي سبكي اين دو عارف بزرگ در دو اثر رساله ي قشيريه و طبقات الصوفيه است. با توجه به تحقيقات صورت گرفته كه به روش كتابخانه اي و توصيفي انجام شده، مشخص شد از آن جاكه اين دو عارف مربوط به يك دوره (قرن پنجم هجري) هستند و از يك آبشخور فرهنگي- عقيدتي بهره مند گشته اند، تشابه و همگوني فراواني با يكديگر دارند؛ چه از لحاظ ويژگي هاي سبكي و نوشتاري و چه از لحاظ اصول، عقايد، مضامين، آراء و نظريات.

Since an important part of Iranian literature, especially classical literature, is made up of mystical concepts, research and consideration in this field is considered one of the necessities. Abolghasem Hawazen Ghosheyri and Khaje Abdollah Ansari are two of the great Sufis and rightful Islamic mystics of Iran who have left many works in this field. This essay aims to investigate the stylistic features of these two great mystics in the two works of Resale Ghosheiriye and Tabaghat al-Sufiye. According to the research conducted in the library and descriptive method, it was found that since these two mystics belong to the same period (5th century Hijri) and benefited from a cultural-ideological watershed, They have many similarities and similarities with each other; Both in terms of stylistic and writing features and in terms of principles, opinions, themes, opinions and ideas.