پسماندهاي كشاورزي به عنوان منبع ليگنوسلولزي غيرچوبي اميدبخش در صنعت توليد خمير و كاغذ

با توجه به افزايش جمعيت، صنعتي شدن و شهرنشيني، تقاضاي زيادي براي محصولات خمير و كاغذ در سطح جهان وجود دارد. اين تقاضا منجر به قطع گسترده درختان شده است. در آينده نزديك به‌احتمال‌زياد مواد خام چوبي موجود جوابگوي اين نياز رو به رشد كاغذ نخواهند بود. علاوه بر اين، قطع درختان تحت‌فشار فزاينده‌اي از سوي سازمان‌هاي زيست‌محيطي كه نگران تخريب زيستگاه‌ها و ديگر اثرات بلندمدت برداشت از جنگل هستند، مي باشد. بنابراين، توجه به ساير منابع ليفي ليگنوسلولزي براي رفع كمبود احتمالي الياف چوبي مورد نياز براي توليد كاغذ، مهم است. پسماندهاي كشاورزي گروهي از مواد ليگنوسلولزي غيرچوبي مي باشند كه به دليل فراواني و ارزاني در توليد خميركاغذ هزينه تمام‌شده كمتري نسبت به خمير حاصله از چوب خواهند داشت. در حال حاضر، حدود 10 درصد از توليد خمير در سراسر جهان مربوط به خميركاغذ غيرچوبي مي باشد. ساختار شيميايي مواد ليگنوسلولزي غيرچوبي شامل درصد ليگنين كمتر و درصد همي سلولز بيشتري نسبت به چوب مي باشد. بسياري از الياف غيرچوبي مانند الياف پهن برگان كوتاه هستند، اما برخي نيز بلند هستند. برخي از پسماندهاي كشاورزي اميدبخش براي صنايع چوب و كاغذ شامل باگاس نيشكر، ساقه ذرت، كاه گندم، كلش برنج و ساقه پنبه مي باشند. استفاده از اين مواد در صنعت خمير و كاغذ بسيار مهم است و به دليل مزاياي خميرسازي، كارايي هزينه، بازده خميركاغذ، مزاياي زيست-محيطي مرتبط و درآمد حاصل از كاغذهاي توليدشده، جايگزين مناسبي براي الياف چوبي مي باشند.. در طول سال ها، تحقيقات در زمينه خميرسازي از منابع ليگنوسلولزي غيرچوبي نتايج بسياري را به همراه داشته است. بااين‌حال، استفاده از اين الياف همراه با چالش هايي مي باشد كه براي حل يا كاهش آنها به تحقيقات بيشتري در اين زمينه نياز مي باشد.