استفاده از ضايعات مواد خوراكي در تغذيه طيور و پيامدهاي آن بر كيفيت خوراك و توليدات طيور

استفاده از پسماندها و ضايعات مواد خوراكي در تغذيه طيور مي تواند اثرات زيست محيطي توليد طيور را كاهش دهد، اما پيامدهاي عملي براي كيفيت خوراك و سيستم هاي توليد خوراك در حال حاضر نامشخص است. هدف اين مقاله بررسي پيامدهاي بالقوه براي سيستم هاي تغذيه طيور مي باشد زماني كه ضايعات مواد خوراكي به طور كامل يا تا حدي جايگزين مواد متعارف خوراك طيورشود. پسماندهاي غذاهاي انساني و يا زباله هاي خانگي، بخش مهم و ارزشمندي از ضايعات مواد خوراكي موجود را تشكيل مي دهند. با اين حال، تغذيه اينگونه مواد شامل چالش هايي در مورد ارزش غذايي (مواد ضد تغذيه اي)، ويژگي هاي فيزيكي، حسي و خطرات آلودگي خوراك طيور نيز مي شود. مخلوط كردن پسماندها و ضايعات مواد خوراكي مختلف مي تواند راه حلي براي مشكل تنوع زياد در ارزش غذايي و ويژگي هاي فيزيكي اين مواد باشد ، اما دانش و مطاله ي بيشتري در مورد خصوصيات مختلف، نحوه حمل و نقل، روش هاي فرآوري، تكنيك هاي معتبر تجزيه شيميايي، و سطوح گنجاندن اين مواد به جيره طيور مورد نياز است. ممكن است رويكردهاي مختلفي براي افزايش استفاده از اين مواد در رژيم غذايي طيور و انتقال به يك سيستم غذايي پايدار و چرخه اي اتخاذ شود. اما اينكه چگونه اين مي تواند به بهترين شكل اجرا شود، احتمالاً نياز به يك تصميم موقيعتي در مورد مبادله بين هزينه ها و منافع خواهد بود. بنابراين، اين موضوع بايد هم در بين كاربران مستقيم شامل پرورش دهندگان طيور و هم در يك جامعه گسترده تر شامل مصرف كنندگان اين توليدات و متخصصين تغذيه انساني و طيور مورد بحث و بررسي قرار گيردبطوريكه هزينه ها و خطرات قابل قبول باشد.