. نقش واسطه گري خودكارآمدي بين كمال گرايي واهمال كاري

پژوهش حاضر با هدف برسی نقش واسطه گری خودكارآمدی بین كمال گرایی واهمال كاری انجام گرفت. به همین منظور 246 دانشجوی پسرودختر دانشگاه آزاد مرودشت ( 126 پسر) و( 120 دختر)از طریق نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. به این ترتیب كه ازبینچهار گروه علوم انسانی، علوم پایه، مهندسی وعلوم تربیتی بصورت تصادفی از هر گروه سه رشته و ازهر رشته یك كلاس در این پژوهش شركتكردند و با استفاده از مقیاس كمال گرایی فراست، مقیاس اهمال كاری سولمون ومقیاس خودكارآمدی سولبرگ كه همگی از روایی وپایایی بالایی برخوردار بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد كه از بین ابعاد كمال گرایی استانداردهای شخصی وسازمان با خودكارآمدی رابطه مثبت ومعنادار وبین انتقاد وخودكارآمدی رابطه منفی معنادار وجود دارد. به منظور بررسی نقش واسطه گری خودكارآمدیبین كمال گرایی واهمال كاری از رگرسیون سلسله مراتبی همزمان استفاده گردید. نتایج حاكی از این بود كه از بین ابعاد كمال گرایی فقط بعدنگرانی بصورت مستقیم مثبت ومعنادار قادر به پیش بینی اهمال كاری است ودر مرحله دوم بعد از ورود خودكارآمدی به معادله رگرسیون، بعد نگرانی ونظم بصورت مثبت ومعنادار وخودكارآمدی بصورت منفی ومعنادار قادر به پیش بینی اهمال كاری هستند. در مرحله سوم رگرسیون مشخص گردید كه از بین ابعاد كمال گرایی، بعد استانداردهای شخصی بصورت مثبت ومعنادار وبعد انتقاد به صورت منفی ومعنادار پیش بینیكننده خود كارآمدی هستند ودیگر ابعاد قدرت پیش بینی كنندگی معناداری برای خودكارآمدی ندارند. بطور كلی نقش واسطه گری خودكارآمدی تایید نشد اما مشخص گردید كه خودكارآمدی در رابطه بین كمال گرایی واهمال كاری نقش تعدیل كننده دارد. تحلیل های جانبی نیز نشان دهنده ی تفاوت معنادار بین دختران وپسران از نظر خود كارآمدی بود،اما تفاوت معناداری در اهمال كاری مشاهده نگردید