تعامل دانشگاه با صنعت كشاورزي در ايران؛ چالش ها و رويكردها

دانشگاه ها و صنايع از مهمترين و تاثيرگذارترين نهادها در توسعه اجتماعي و رشد اقتصادي و فناورانه جوامع هستند. به همين دليل، توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه به دليل اثرات و پيامدهاي بسيار مثبت آن در ايجاد تحولات فناورانه، اقتصادي و اجتماعي از ديرباز مورد توجه مديران، سياست گذاران و تصميم گيرندگان دانشگاهي و صنعت قرار داشته و تلاش هاي فراواني جهت ايجاد پيوندي اثربخش بين اين دو انجام يافته است. در كشور ما نيز تلاشهاي زيادي هم در زمينه نظري و هم عملي به منظور شكل دهي به همكاري ميان دانشگاه و صنعت صورت گرفته است. اما هنوز همكاري علمي و فناورانه مطلوب و مورد نظر ميان آن ها به وجود نيامده است و گويا راهكارهاي ارائه شده و ساز و كارهاي طراحي شده براي گذار از موانع و چالشهاي پيش رو بي اثر مانده اند. روند توسعه كشورهاي مختلف حاكي از آن است كه توسعه بخش كشاورزي به عنوان يكي از مهمترين بخشهاي اقتصادي و يا حتي فراتر از آن، به عنوان پيش نياز ضروري براي تحقق توسعه پايدار يك كشور امري حياتي است؛ به طوري كه بدون رفع موانع توسعه در اين بخش، نميتوان انتظار داشت ساير بخشها از جمله صنايع وابسته به شكوفايي و توسعه دست يابند. لذا با توجه به اهميت و لزوم ارتباط ميان دانشگاه و صنعت با بخش كشاورزي، در اين مقاله سعي شده است به بررسي پيشينه، اهداف و انگيزه ها، موانع، چالشها و راه كارهاي موثر بر ارتباط ميان دانشگاه و بخش كشاورزي به منظور ارتقاي سطح درك و شناخت از روابط و همكاري ميان دانشگاه و صنعت پرداخته شود.