بررسي رابطه مهارت‌هاي اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي با انگيزه پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان كلاس پنجم و ششم ابتدايي شهرستان بانه در سال تحصيلي 95-96

اين پژوهش با هدف بررسي رابطه مهارت‌هاي اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي با انگيزه پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان پايه‌هاي پنجم و ششم ابتدايي شهرستان بانه در سال تحصيلي 96-95 انجام شد. روش انجام تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بود. حجم نمونه تحقيق شامل 348 دانش‌آموز بود كه با استفاده از نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌هاي تحقيق از پرسشنامه‌هاي مهارت‌هاي اجتماعي ايندربيتزن و فوستر(1992)، خودكارآمدي تحصيلي جينكز و مورگان(1999)، و انگيزه پيشرفت تحصيلي هارتر(1980) استفاده شد. به منظور بررسي پايايي متغيرهاي تحقيق از آلفاي كرونباخ استفاده شد كه مقدار اين آزمون براي مهارت‌هاي اجتماعي 732/0، خودكارآمدي تحصيلي 781/0 و انگيزه پيشرفت 83/0 به دست آمد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌‌ها از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون، رگرسيون و آزمون t مستقل انجام گرفت. به منظور تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده گرديد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه همبستگي بين متغيرهاي مهارت‌هاي اجتماعي با خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزان برابر با 418/0=r، مهارت‌هاي اجتماعي و انگيزه پيشرفت تحصيلي 395/0=r و خودكارآمدي تحصيلي و انگيزه پيشرفت تحصيلي 585/0=r مي‌باشد (01/0 P). همبستگي بين مؤلفه‌هاي رفتار مطلوب اجتماعي و رفتار غيرمطلوب با انگيزه دروني و بيروني دانش‌آموزان معنادار بود (05/0 P). همبستگي بين مؤلفه‌‌هاي استعداد، كوشش و بافت با انگيزه دروني و بيروني دانش‌آموزان معنادار بودند (01/0 P). هم‌چنين، نتايج ضريب رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي مهارت‌هاي اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي مي‌توانند انگيزه پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان را به طور معناداري پيش‌بيني كنند (01/0≥P). بنابراين با توجه به اين نتايج مي‌توان گفت معلمان، دست اندركاران و والدين بايد به مهارت‌هاي اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزان كه موجب افزايش انگيزه پيشرفت تحصيلي آن‌ها مي‌شود توجه نمايند.