بررسي تأثير آموزش اميد بر انطباق‌پذيري مسير شغلي دانش‌آموزان دختر پايه نهم

هدف: اين پژوهش تأثير آموزش اميد بر ابعاد انطباق‌پذيري مسير شغلي دانش‌آموزان دختر پايه نهم را بررسي كرد. روش: اين پژوهش، نيمه آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش كليه دانش‌آموزان دختر پايه نهم متوسطه دوره اول در شهر اصفهان بود. با نمونه‌گيري در دسترس، از دو مدرسه مجزا 26 نفر انتخاب شده و 13 نفر در گروه كنترل و 13 نفر در گروه آزمايش به طور تصادفي قرار گرفتند. از مقياس انطباق‌پذيري مسير شغلي براي جمع‌آوري داده استفاده گرديد. پس از اجراي پيش‌آزمون، 8 جلسه آموزش اميد به گروه آزمايش ارائه و سپس پس‌آزمون انجام شد. يافته‌ها: داده‌هاي با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي و استنباطي و با كمك نرم‌افزار spss-26 تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد آموزش اميد بر ابعاد انطباق‌پذيري مسير شغلي دانش‌آموزان دختر پايه نهم، تأثير معنادار نداشت. اين يافته مي‌تواند به دلايلي چون تداخل زماني اجراي پژوهش با شروع و شيوع ناگهاني ويروس كرونا، آموزش در دوران قرنطينه خانگي، افزايش استرس و اضطراب ناشي از بيماري و شرايط اجراي پژوهش، بستگي داشته باشد. به طور كلي مي‌توان گفت، احتمالاً مداخلات مبتني بر اميد به طور مستقيم بر انطباق‌پذيري تأثير نداشته يا مداخلات بايد به صورت حضوري انجام شود.