بررسي ميزان سلامت اجتماعي خيرين به مراكز خيريه غير دولتي نابينايان استان تهران

سلامت اجتماعي ظرفيت كامل زندگي كردن به شيوه‌اي است كه ما را قادر به درك ظرفيت‌هاي طبيعي خود مي‌كند و به جاي جداكردن ما از ساير انسان‌هايي كه دنياي ما را مي‌سازند، نوعي وحدت بين ما و ديگران به وجود مي‌آورد.افراد نيكوكاري كه با دارايي قابل توجه مادي ومعنوي به درجه‌اي از سلامت رسيده‌اند كه دستگير اقشار آسيب پذير جامعه مانند افراد با معلوليت بينايي مي‌شوند. هدف از اين پژوهش بررسي ميزان سلامت اجتماعي خيرين به مراكز خيريه غير دولتي نابينايان استان تهران مي‌باشد. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ روش تحقيق، توصيفي و از نوع همبستگي مي‌باشد كه از نظر روش گردآوري اطلاعات، روش تحقيق پيمايشي مي‌باشد. جامعه ‌آماري شامل كليه خيرين به مراكز خيريه غير دولتي نابينايان استان تهران مي‌باشد و طبق فرمول كوكران براي جامعه نامحدود، حجم نمونه 221 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده درنظر گرفته شده است.براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامه استاندارد پرسشنامه سلامت اجتماعي(كييز)همچنين از آمار توصيفي(فراواني، درصد، ميانگين، انحراف‌استاندارد و...) استفاده ‌شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان‌ مي‌دهد كه بين متغيرهاي بيگانگي اجتماعي، اعتماد اجتماعي، تعهداجتماعي، مسئوليت‌پذيري و احساس امنيت محيط‌شهري با سلامت اجتماعي نيكوكاران رابطه معناداري وجود دارد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه ميزان سلامت اجتماعي نيكوكاران جامعه معلولين بينايي در حد اعلايي قرار دهد. بين سلامت اجتماعي با رفتارهاي عامه پسند و خير خواهانه و مسئوليت‌پذيري زندگي اجتماعي، رابطه‌هاي مثبت زيادي مشاهده‌ شد. هم‌چنين اين آمار بيانگر اين موضوع هستند كه اين افراد نيكوكار به خوبي مفهوم مسئوليت اجتماعي را معني كرده‌اند.