اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي بر معناي زندگي مادران كودكان استثنايي

تولد فرزند با ناتواني، مادران را با آسيب‌هاي رواني، هيجاني و اجتماعي متنوعي مواجه مي‌سازد. بر اين اساس هدف اين مطالعه بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي بر معناي زندگي مادران كودكان استثنايي بود. روش پژوهش حاضر نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل مادران داراي كودك استثنايي منطقه 5 تهران بود كه كودك آنها در يكي از مدارس استثنايي در سال تحصيلي 1402-1401 مشغول آموزش بودند. در اين مطالعه 30 مادر داراي كودك استثنايي به روش نمونه‌گيري داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. مادران حاضر در گروه آزمايش به مدت 8 هفته تحت آموزش مثبت‌انديشي(8 جلسه) قرار گرفتند. پرسشنامه‌ي مورد استفاده در اين مطالعه شامل پرسشنامه معناي زندگي استگر و همكارن(2006) بود. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس با استفاده از نرم‌افزار اماري SPSS ويرايش 23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي بر معناي زندگي مادران كودكان استثنايي تأثير معناداري داشته است. بر اساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش حاضر، آموزش مثبت انديشي با تمركز بر تصويرسازي مثبت نسبت به خود و ديگران، استفاده از درماندگي خلاق، تصريح اهداف ارزشمند، تقويت رفتارهاي شفقت‌آميز و توسعه رفتارهاي هوشمندانه، مي‌تواند به عنوان روشي مؤثر در جهت بهبود معناي زندگي به روابط سازنده مادران داراي كودكان استثنايي مورد استفاده قرار گيرد.