بررسي شروط ضمن عقد از ديدگاه خانواده درماني

ازدواج را ميتوان اصلي ترين انتخاب هر انساني در طول زندگي دانست كه اراده و ميل فرد در آن بسيار دخيل است. ازدواج موفق را زيربناي تشكيل يك خانواده سالم ميدانند. از دير باز ضوابط و قوانيني براي مديريت و بقاي اين امر مهم وجود داشته است؛ چه از نظر قوانين شرعي و چه حقوقي كه برآمده از نيازسنجي متناسب با نيازهاي هر دوره تاريخي بوده است. از اين رو تا بحال به دفعات به ابعاد فقهي و حقوقي قوانين آن پرداخته شده است. در ايران فقط ازدواجهايي به رسميت شناخته مي‌شوند كه در قانون ثبت شده باشند. در قانون مدني ايران، الزامات مربوط به ازدواج ذكر شده است. در عقدنامه‌هاي رسمي، 12 شرط مكمل قوانين مدني، جهت توجه به حقوق زنان تدوين شده است. همچنين زوج‌ها ميتوانند با توافق و بر اساس قانون، شروطي را به اين موارد اضافه نمايند. اين پژوهش قصد دارد به تحليل شروط متغير ضمن عقد و چرايي آنها از نگاه خانواده درماني بپردازد. جامعه نمونه اين پژوهش از ميان 100 عقدنامه‌ي آخر ثبت شده در دفتر ثبت ازدواج در شهر شهريار انتخاب شده است كه تعداد 25 عدد آنها داراي شروط ضمن عقد متغيير بودند. در مرحله بعد فراواني شروط تكراري محاسبه و ماده قانوني متناظر با هر شرط از ميان قانون مدني استخراج گرديد تا الزام ذكر آنها در شروط ضمن عقد محرز گردد. سپس به بررسي علت فراواني اين شروط از نگاه نظريات خانواده درماني پرداخته شد.