چالش‌هاي آينده‌پژوهي در طرح‌هاي توسعۀ شهري ايران

Challenges of Futurology in Iran’s Urban Development Plans

طرح‌هاي توسعۀ شهري در ايران به‌ عنوان سند راهنماي توسعۀ كالبدي و فضايي شهرها محسوب مي‌شود. يكي از مهم‌ترين مشكلاتي كه در طرح‌هاي توسعۀ شهري ايران وجود دارد بحث مربوط به آينده‌پژوهي و ترسيم آينده است. در اين تحقيق به ‌دنبال بررسي چالش‌هاي موجود در زمينۀ آينده‌پژوهي طرح‌هاي توسعۀ شهري ايران هستيم. امروزه آينده‌نگاري به‌طور گسترده‌اي به‌ كار گرفته مي‌شود و طيف وسيعي از رويكردهايي است كه باعث بهبود فرايند تصميم‌گيري مي‌شود، رويكردهايي كه تفكر درباره آيندۀ بلندمدت را به ‌همراه دارد. در طرح‌هاي توسعۀ شهري ايران پيش‌بيني‌هاي اقتصادي، جمعيتي، الگوي توسعۀ شهري، امكانات مالي شهرداري و كاربري‌هاي شهري انجام مي‌شود، كه در واقع ترسيم‌ كنندۀ آينده هستند. با توجه به نتايج تحقيق از مهم‌ترين چالش‌هاي پيشِ‌ رو در آينده‌پژوهي اين طرح‌ها مي‌توان به اين موارد اشاره داشت: عدم توجه به ارتباطات اجزا و عناصر مختلف سيستم شهر و همچنين عدم توجه به سيستم‌هاي كلان شامل سيستم اقتصاد ملي، سيستم سياست ملي و غيره، در پيش‌بيني‌ها، استفاده از روش‌هاي كمي با قطعيت بالا، توجه بيش ‌از حد به پيش‌بيني جمعيت و كاربري اراضي و عدم توجه به ساير بخش‌ها و نيز عدم توجه به نقش مردم و تصميم‌گيري‌هاي آنها در آينده‌پژوهي.

Urban development plans in Iran are considered as guides for physical and spatial development of cities. Discussions on futurology and future mapping are among the most important problems in Iran’s urban development plans. In this research, we seek to investigate the existing challenges in the field of future studies of urban development plans in Iran. Foresight is widely used today and includes a wide range of approaches that improve the process of decision making; approaches that involve reflection on long term future. Economic and demographic forecasts, urban development model, municipality financial facilities and urban land uses, which literally map the future, are all considered Iran’s urban development plans. According to the research results, the following can be mentioned as the most important forthcoming challenges in future studies of these plans: lack of attention to the connections of different components and elements of the city system, lack of attention to macro systems including the national, economic system, national policy system, etc, using quantitative methods with high certainty, paying excessive attention to population and land use forecasting, lack of attention to other sectors and lack of attention to the role of people and their decision making in future studies.