بررسي شاخص‌هاي مؤثر بر آموزش نوين معماري در دانشگاه‌هاي نسل سوم به روش دلفي (مورد مطالعه: دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه سوره)

Investigating the effective indicators on modern architecture education in third generation universities by Delphi method (Case study: Faculty of Architecture and Urban Planning, Soore University)

با توجه به پيشرفت روزافزون فناوري و تلاش هر چه بيشتر براي به خدمت گرفتن امكانات و اختراعات اخير در امر آموزش گريزناپذير است. در اين راستا مقوله‌اي كه بيشتر بايد به آن توجه شود؛ روش‌هاي نوين آموزشي است. اين مسئله در رابطه با آموزش رشته‌هايي همانند معماري كه وابستگي زيادي به ارتباط بيشتر و مؤثر استاد و دانشجو و همچنين امكانات آموزشي داشته است، اهميتي دوچندان مي‌يابد. پژوهش حاضر با هدف تبيين ويژگي‌هاي دانشگاه نسل سوم و بررسي ميزان برخورداري دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه سوره از اين ويژگي‌ها، انجام شده است. اين پژوهش از نوع كيفي بوده و از حيث نحوه جمع‌آوري داده‌ها توصيفي است. در اين پژوهش به ‌منظور افزايش اطلاعات در مورد موضوع پژوهش، از مصاحبه و تحليل مبتني بر روش دلفي استفاده شده است. جامعه‌آماري اين پژوهش، مسئولين، اعضاي هيأت ‌علمي، استادان و دانشجويان دانشگاه سوره هستند. در اين راستا، نخست شاخص‌هاي مؤثر بر آموزش نوين معماري و مؤلفه‌هاي دانشگاه نسل سوم، شناسايي و دسته‌بندي شدند. سپس، اين شاخص‌ها و مؤلفه‌ها در پرسشنامه‌اي سازماندهي شده و براي تأييد اعتبار در دو دور به يك پنل دلفي، كه دور اول شامل 24 نفر كه دربردارنده 13 نفر از اعضاي هيأت علمي و استادان و 11 نفر از دانشجويان ارشد دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه سوره و دور دوم كه شامل 19 نفر (9 نفر از استادان و اعضاي هيأت علمي و 10 نفر از دانشجويان ارشد) سپرده شد. همچنين هدف ديگر پژوهش، بررسي ميزان تحقق‌پذيري مقولات دانشگاه نسل سوم در دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه سوره است، كه عبارتند از: 1- مهارت‌آموزي؛ ۲- كارآفريني؛ ۳- استقلال همه‌جانبه؛ ۴- تعامل دانشگاه با جامعه؛ ۵- خلاقيت و ايده‌پردازي، كه با در نظر گرفتن روش‌هاي آموزش معماري كه بر ميزان يادگيري تأثير مي‌گذارد، نقش فناورگونۀ آموزش و عناصر تأثيرگذار آن بررسي و تحليل مي‌شود.

Considering the increasing progress of technology, it seems inevitable to make efforts towards employing recent facilities and inventions in education. In this regard, novel educational methods should be more taken into consideration. This issue gains double importance regarding the teaching of disciplines such as architecture, which are highly dependent on the greater and more effective relationship between the teacher and the student as well as educational facilities. The present study aims to explain the characteristics of third generation university and to investigate the extent to which the Faculty of Architecture and Urban Planning of Soore University has these characteristics. This research is qualitative and descriptive in terms of data collection methods. In order to increase the information on the research topic, this study uses interviews and analysis based on Delphi method. The faculty members, professors and students of Soore University make up the statistical population of this research. In this regard, first the affective indicators on modern architecture education and the components of third generation university were identified and categorized. Then these indicators were organized in a questionnaire and deposited to a Delphi panel in two rounds for validation. The first round consisted of 24 participants, including 13 faculty members and professors and 11 master students of Soore Universities’ Faculty of Architecture and Urban Planning. The second round consisted of 19 participants, including 9 faculty members and professors and 10 master students. This study also aims to investigate the extent to which third generation university categories are feasible in the Faculty of Architecture and Urban planning of Soore University including: 1. skills training, 2. entrepreneurship, 3. comprehensive independence, 4. interaction between university and society, 5. creativity and ideation. By considering the methods of teaching architecture which affect the learning rate, the technological role of education and its influential elements are examined.