عوامل سقوط اخلاقي در قرآن و از ديدگاه علامه مصباح

انسان در بينش و نگرش قرآني، شگفت انگيز ترين آفريده خداوند است. ظرفيت وجودي انسان كه از پست‌ترين عناصر وجود يعني (گل و مني) و برترين آن يعني (روح) آفريده شده به‌گونه‌اي است كه مي‌تواند در عالي‌ترين مقام يعني قوسين او ادني بنشيند و يا در پست‌ترين مقامات وجودي قرار گيرد. از طرفي قرآن معجزه پيامبر،كتاب انسان‌سازي كه تمامي راه‌هاي رستگاري در آن يادآوري شده‌است. قرآن به‌عنوان بهترين راهنما عوامل تحقق سعادت را برشمرده و از طرفي موانع را مشخص كرده‌است. زيرا شناخت عوامل صعود و سقوط انسان دو امر مهم و سرنوشت‌ساز براي انسان‌ها مي‌باشد. اسلام برخلاف مكتب‌هاي ديگر به شناخت انسان اهميت بسيار زيادي داده است. ازاين‌رو انسان را به شناخت خودش سفارش كرده‌است تا بتواند در مسير زندگي راه صحيح را انتخاب كند. ازاين‌رو انديشمندان اسلامي براي تبيين عوامل صعود و سقوط انسان بحث‌هاي متعدد داشته‌اند و كتاب‌هاي مختلفي تدوين كرده‌اند. اين مقاله با هدف معرفي عوامل شناخت سقوط انسان از منظر علامه مصباح با تكيه بر آيات قرآن به‌همين مسئله پرداخته است. پژوهش حاضر به روش توصيفي درپايان بدين نتايج نائل آمد كه عوامل اساسي سقوط انسان از منظر علامه مصباح با تكيه بر آيات قرآن، هواي نفس، دنياگرايي و شيطان است.