موانع انديشه درست در قرآن و ديدگاه علامه مصباح يزدي

انديشه از مهم‌ترين سرمايه‌هاي انسان و در واقع، وسيله‌اي است كه از آن براي رسيدن به مسئله‌اي جديد يا كشف مجهولات استفاده مي‌شود. انديشه‌ي درست، تفكري است كه مي تواند ابعاد بالقوه وجود انسان را به فعليت برساند و او را به سوي رشد و تكامل رهنمون كند. انسان به هنگام فكر كردن و به ويژه اگر درباره مسائل غيبى و موضوعات دور از دسترس حسّ باشد، از كارهاى ديگرى كه معارض و مزاحم‌اند و از برخى لذّت جويي‌ها و كامگيري‌ها كه مى‌تواند در آن فرصت برايش فراهم شود، لازم است كناره گيرى و صرفنظر كند. پژوهش حاضر براي پاسخ به اين سوال اصلي كه: «موانع انديشه درست در قرآن از نگاه علامه مصباح چيست؟» با روش توصيفي تحليلي از طريق منابع كتابخانه‌اي با مراجعه به كتاب‌هاي علامه مصباح به تبيين اطلاعات پرداخته است. از نظر علامه مصباح بطور كلّى موانع انديشه درست به دو دسته تقسيم مى‌شوند: موانعى كه از سنخ بينش و شناخت هستند؛ موانعى كه از سنخ گرايشات هستند. از موانع نوع اوّل: تمركز بر شناخت حسي و تجربي، تقليد كوركورانه، تبعيت از گمان و ظن، موانع نوع دوم: لذّات آنى و هوسهاى لحظه‌اى، آينده‌نگرى افراطى مادّى، دشمنى و انزجار نسبت به خدا، پيامبر و دين هستند.