تأثير انرژي‌هاي تجديد پذير در ارزيابي مصرف انرژي در ايران 1402: كاربرد مصرف انرژي‌هاي تجديدپذير و بهينه‌سازي مصرف انرژي‌هاي فسيلي

The effect of renewable energy in the assessment of energy consumption in Iran 1402: the application of renewable energy consumption and the optimization of fossil energy consumption

مبحث توليد و مصرف انرژي‌هاي تجديدپذير و تأثير آن‌ها در صرفه‌جويي انرژي‌هاي فسيلي و افزايش سطح كيفيت محيط‌زيست و دستيابي به رفاه و ارزيابي آن از طريق شاخص سازي، عليرغم اهميت فراوان تاكنون كمتر در مطالعات داخلي موردتوجه جدي قرارگرفته است. تلقي صاحب‏نظران اقتصادي داخلي از رشد اقتصادي (با نفت) سال 1402 در حدود 2 تا 3 درصد است كه با توجه به تلاش ايران براي حفظ و توسعه روابط اقتصادي با كشورهاي منطقه و انتظار گشايش و بهبود درآمدهاي ارزي، دور از دسترس نيست. لذا در اين مطالعه با استفاده از متغيرهاي به‌دست‌آمده از شاخص‌هاي توسعه بانك جهاني، شاخص رفاه اقتصادي پايدار براي ايران طي دوره زماني 1392 الي 1402 محاسبه و با استفاده از تمام گام‌هاي معمولِ روش خودرگرسيون برداري و تجزيه واريانس و لحاظ نمودن پيش‌بيني افزايش سطح شاخص رفاه ايران به ميزان پيش‌بيني 3% رشد اقتصادي، به تخمين ميزان تأثير انرژي‌هاي تجديد پذير در كاهش و بهينه سازي مصرف انرژي فسيلي ايران در سال 1402 مي پردازيم. نتايج حاكي از تأثير مثبت و معني‌دار انرژي‌هاي تجديدپذير بر شاخص رفاه اقتصادي پايدار و صرفه‌جويي در مصرف انرژي‌هاي فسيليِ ايران داشته، از 45/9% سهم متغيرهاي مستقل در تغييرات شاخص رفاه اقتصادي پايدار ايران، 1/1% سهم انرژي تجديدپذير است.

انرژي تجديدپذير،تجزيه واريانس،شاخص رفاه اقتصادي پايدار،خودرگرسيون برداري