بررسي رابطه بين اميد به تحصيل و جو رواني-اجتماعي با درگيري تحصيلي در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان شوشتر

Investigating the relationship between hope for education and psycho-social atmosphere with academic conflict in high school male students of Shushtar city

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين اميد به تحصيل و جو رواني-اجتماعي با درگيري تحصيلي در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان شوشتر مي‌باشد. پژوهش حاضر يك پژوهش توصيفي – همبستگي مي‌باشد كه در سال 1401 انجام شد. جامعه آماري دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان شوشتر بودند كه نمونه 274 نفري به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل آماري از نرم افزار SPSS 22 استفاده شد. آزمون‌هاي آماري مورد استفاده شامل همبستگي و رگرسيون بوده است. نتايج نشان داد، كه بر مبناي مقدار F كه برابر با 604/75 بود مدل رگرسيوني تشكيل شده، معنادار بود (01/0 p). اين مدل توان پيش بيني3/37 درصد از واريانس درگيري تحصيلي گروه نمونه را بر مبناي جو رواني -اجتماعي و اميد به تحصيل دارا بود. (01/0 p). مدارس بايد نسبت به اميد به تحصيل و جو رواني-اجتماعي توجه خاص داشته باشند، زيرا همانطور كه نبود اميد به تحصيل و جو مثبت در مدارس داراي آثار مخرب بر درگيري تحصيلي دانش آموزان دارد.

The aim of the present study is to investigate the relationship between hope for education and psycho-social climate with academic involvement in secondary school male students of Shushtar city. The current research is a descriptive-correlation research that was conducted in 1401. The statistical population was male high school students of Shushtar city, a sample of 274 people was selected by simple random method. SPSS 22 software was used for statistical analysis. The statistical tests used included correlation and regression. The results showed that the regression model formed based on the F value which was equal to 75.604 was significant (p0.01). Schools should pay special attention to hope for education and psycho-social atmosphere, because the lack of hope for education and positive atmosphere in schools has destructive effects on students academic engagement.