مدلسازي داده‌هاي رطوبت نسبي با استفاده از توزيعهاي احتمالي

محققان در علوم مختلف، از توزيع‌هاي احتمالي براي توصيف رفتار بسياري از پديده‌ها استفاده مي‌كنند. در برخي مسائل، با متغيرهايي مانند نسبت جامعه يا درصد يك كميت سروكار داريم كه تغييرات آنها در بازه (0،1) قرار دارد. در اين شرايط، توزيع بتا مهمترين توزيع كالسيك براي مدلسازي متغير مورد نظر است. اين توزيع دو پارامتري، انعطاف پذيري بااليي براي برازش به دادههاي گوناگون دارد. در دهههاي اخير، توزيعهاي دو پارامتري ديگر كه جايگزين مناسبي براي توزيع بتا هستند، معرفي شده اند. در اين مقاله، توزيع بتا و برخي توزيعهاي احتمالي جديدتر را براي مدلسازي دادههاي رطوبت نسبي به كار مي‌بريم. پارامترهاي هر توزيع بر اساس روش ماكسيمم درستنمايي برآورد مي‌شوند. همچنين، معيار لگاريتم تابع درستنمايي براي مقايسه كيفيت برازش مدل‌‌هاي مختلف استفاده ميشود.